امام حسین علیه‏السلام:

فى بَیانِ ما یَحدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ المامِ الحُجَّةِ علیه‏السلام : وَ لَتَنزِلَنَّ البَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الرضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّه‏ُ فیها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوکَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّیفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّیفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَولُهُ تعالى: «وَ لَو اَنَّ اَهلَ القُرى آمَنوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الرضِ وَلکِن کَذَّبُوا»؛

در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه‏السلام رخ مى ‏دهد : برکت از آسمان به سوى زمین فرو مى ‏ریزد، تا آن‏جا که درخت از میوه فراوانى که خداوند در آن مى‏افزاید، مى‏ شکند. (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان مى‏ خورند و این معناى سخن خداوند است که: (و اگر مردمِ آبادى‏ ها ایمان مى ‏آوردند و تقوا پیشه مى‏ کردند، برکت‏هایى از آسمان و زمین به روى آنان مى‏ گشودیم، لیکن تکذیب کردند)
الخرائج و الجرائح ج2 ،ص849